zimowe pomidorowe curry z jarmużem

To co prawda dopiero zimowe przedbiegi... Ale garnek musi być pełny, gorący i sycący.
I lepiej zrobić go szybko, bo dzień jest raczej (za) krótki.

Wybieramy z zapasów:
- 3 średnie ziemniaki pokrojone w drobną kostkę
- ząbek czosnku 
- 2 szklanki ugotowanej ciecierzycy
- 1 marchew starta na tarce o grubych oczkach 
- 10 dużych liści jarmużu porwanych na kawałki (bez grubszych części łodyg)
- puszkę pomidorów w sosie własnym
- szklankę bulionu warzywnego
- szczyptę dobrej mieszanki curry (bez dodatku soli, wzmacniaczy etc.)

I zaczynamy w kolejności z listy - kosteczki ziemniaków podsmażamy na oliwie - po chwili dodając czosnek i marchewkę - przez około 10 minut. Systematycznie podlewamy mieszankę bulionem, dodajemy jarmuż. Kiedy wszystko zmięknie i rozmięknie - a to zajmie klejnych 10 minut - dodajemy pomodores + curry - w zależności od miłości, jaką darzymy jego smak i chęci poczucia jarmużu. A ten łatwo znika przy nadmiarze innych zawodników.

 A wersja ostateczna: karmi, rozgrzewa, uszczęśliwia.

Eat & put your love on top!



 

niezły pasztet (soczewica i słodycze)

Pasztet w stylu rimbi-rimbi.

Wykopany z czeluści elektronicznego bagażu z fotami, odłożony do opublikowania kiedyś - po zmianach - w czasach z czasem.

Wciąż aktualny i kiedyś do powtórzenia, bo wbrew obiegowej opinii, niektóre rzeczy mogą zdarzyć się dwa razy.

Wegański. Bez glutenu - bo ten ostatnimi czasy został wyrzucony z kuchni z głośnym hukiem.

I wcale nie z gastro hipsterskich pobudek. Te zostały wykluczone próbą zjedzenia frytek z polenty - karkołomną i nieudaną nawet z keczupem Włocławek. Da się je zjeść? SERIO?!

Pobudki zresztą ważne nie są, będzie glut gluten free, będzie nawet trochę surowo.

From TODAY. Cause sometimes shit gotta go my way.

Potrzeba Tobie do szczęścia:

• szklanki czerwonej soczewicy
• sporego kawałka r-imbiru (nawet 10cm jeśli lubisz dat HOT)
• garści drobnych rodzynek
• szczypty grubej soli morskiej do smaku
• wody
• gara
• pieca i foremki keksowej lub dowolnej innej
• papieru do pieczenia - dla drobiazgowych

Lentylki gotujesz w małej ilości wody.
Lekko solisz do smaku.

W tak grubo przereklamowanym międzyczasie obierasz r-imbir i ścierasz go na tarce o drobnych oczkach, zaraz potem dodajesz do soczewicy. Mieszasz, rozdrabniasz, trenujesz biceps. Próbujesz, czy Ci smakuje. Doprawiasz, tak jak lubisz. Możesz dodać trochę pieprzu, a możesz nie chillować dodając jeszcze chilli.

Osobiście lubię wersję sól + ogień z imbiru + słodycz z rodzynek, które dodajesz jak soczewica będzie już trochę rozgotowaną pastą. Przekładasz masę do naczynia wyłożonego papierem do pieczenia. Idealnie sprawdza się blaszka keksówka. Ale jak nie lubisz ideałów, a np. lubisz przypieczone brzegi - może to być nawet płaska blacha - kto Ci zabroni? ;)

Potem już tylko rozgrzewasz piec do 170C i pieczesz - ok 20-30min, aż wierzch elegancko się zarumieni, ale środek będzie jeszcze całkiem soczysty i po prostu mokry.

I jesz - jak ciasto, jak kotleta, jak pasztet na kanapce.
Z pikantym chutneyem, ze świeżymi warzywami.
Lub bez.

very very chocolate monsters for cookies

CZE-KO-LA-DA

Jest, była i będzie słowem kluczem, wytrychem, narzędziem.
W ciastach, lodach i wręcz. Z chilli, solą, śliwkami i orzechami. Malinami, bananami, nawet w piwie.
I w ciastkach - w potłuczonych chocolate chips, w kakao, w maśle czekoladowym. Mogłaby być na dodatek w polewie, bo kto czekoladzie zabroni.

Do ulepienia ciastek w jednej misce były:

• tabliczka gorzkiej czekolady, potłuczona i zbita do chocolate chips wielkości dowolnej
• 1/3 kubka kakao
• 2 duże łyżki wegańskiego ciemnego masła czekoladowego
• 1/2 kubka mąki pszennej razowej
• 1/4 kubka mąki owsianej
• 1/2 kubka cukru trzcinowego
• 1 1/2 łyżeczki proszku do pieczenia
• 1/2 łyżeczki gruboziarnistej soli morskiej
• 1/4 kubka mleka roślinnego (tym razem ryżowego)
• 1/4 kubka oleju

Podzielone na 12 kulek lekko rozpłaszczonych na blasze (wyłożonej papirem), pieczone w 170C przez 17 minut - it's beautiful!

total ultra super placki & buraczany hummus

Naleśniki absolutne.
Absolutnie również naleśników nie przypominające.

Placki, wieloziarniste krążki lub inne kształty.
Połączenie kilku rodzajów mąki, ryżowego mleka, oleju i siemienia lnianego w proporcjach:

• 1/2 kubka mąki kukurydzianej
• 1/2 kubka mąki pszennej razowej
• 1/2 kubka mąki orkiszowej
• 1/2 kubka mąki owsianej
• 1/2 kubka zmielonego uprzednio siemienia lnianego
• 1/2 kubka dowolnego oleju roślinnego
• 1 lub więcej kubka mleka ryżowego, owsianego lub takiego, jakie lubisz
• 1/2 łyżeczki gruboziarnistej soli morskiej
• chlust syropu klonowego
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia 

Które to mieszamy (wystarczy duża łyżka, żadne tam miksery) i smażymy formując małe placuchy o średnicy ok 10cm. Bez linijki. Małych wychodzi pewnie z dwadzieścia.

Przepis częściowo przywłaszczyłam od Scotta Jurka ("Jedz i biegaj"). Częściowo, bo szaleniec ten łączy mąk osiem zamiast czterech i dosypuje jeszcze kilka innych historii.

A że Karola do gotowania z przepisu zagonić raczej niełatwo, wiadomo. Że trzyma w domu dziesięć rodzajów mąki też. Ale najwyraźniej freak freak yo to jeszcze nie freak freak Jurek i nie każdą mąkę jeszcze mam.

Ale placki wyszły przednie. Z hummusem z pieczonymi burakami, który zawładnął mną na dobrych kilka dni. Od pierwszego looku w KUKBUKU do wdrożenia w życie trochę czasu minęło, odwrotnie proporcjonalnie do czaso od wdrożenia do zjedzenia. Tak.

Była:

• szklanka / puszka ciecierzycy
• ząbek czosnku
• 1/3 szklanki zmielonego sezamu
• łyżka kuminu
• 4 małe upieczone w kawałkach (z oliwą) buraki
• sól + pieprz
• oliwa z kilku łyżek dla aksamitu w wersji gastro

Zmiksowane w kolejności: kumin + czosnek + sezam, do tego ciecierzyca + buraki + oliwa, doprawione na koniec solą i pieprzem.

Ole.

Ms. Creamy Pumpkin

Zupa, na teraz, na dobre, na jesień i na zawsze. Forever.

Gotujemy, jemy i uwielbiamy prawdziwe jedzenie.

Małą obraną i pokrojoną dyńkę podsmażamy i dusimy z dwiema pokrojonymi marchewkami. Na oliwie. Aż stracą dla nas głowę i zmiękną. Będą dobre i delikatne jak ta cała Pani Jesień być powinna.

A życie życiem, doprawiamy mieszanką przypraw do klasycznego curry (dużo, jeszcze więcej), solą i połową puszki mleka kokosowego, co by nie straciło ostrości i nie było zbyt mdłe.

Aby zupa była zupą, a Polska Polską, do miękkich warzyw dolewamy ok. 0,5 litra warzywnego bulionu. Jeśli krem jest zbyt gęsty, możemy dolać jeszcze trochę wody. Miksujemy.

Na patelni obok przygotowujemy podsmażając posiekaną paprykę z połową cebuli. Łączymy ze sobą na talerzu. Jeśli mamy gdzieś przypadkiem - warto dodać jeszcze trochę świeżo posiekanej kolendry.




















Soup. Soups are for now. For good. For Autumn, Winter, Forever.

Ya'll all know the rules, we don't fukk with fools.

We cook, we eat the real food.

We fry and stew small peeled and chopped pumpkin, with 2 medium peeled and chopped carrots, until they loose their minds and become soft and smooth. Autumn should be good and smooth.

But to keep life's sharpness on yo plate, we season the veggies with any classic curry blend (a lot or even more), sea salt and coconut milk (ca 1/2 can). It has to warm you up. No chance to be bored with mild taste only.

To make it A SOUP, we need to add some veggie broth (0,5l should do, you can always add some water, if necessary). Boil again and gently mix with blender.

On the side pan fry chopped red pepper with half an onion, better not to fry them too much.


Then mix them together on yo plate, it is also always nice to add some fresh coriander if you have any by yo side. 

 

the sweetest thing

W najsłodszy od miesięcy sobotni poranek popełniłam najsłodsze muffiny ever.
Z najsłodszymi dziewczętami u boku, z najsłodszymi dźwiękami, które akurat pojawiły się dzisiaj... A dzisiaj celebrowanie weekendu jedzeniem znalazło swój ciąg dalszy w paru innych jesiennych opcjach. Ale o tym gdzie indziej.

Tutaj mamy właściwie osobisty czarny czekoladowy manifest. Jesień jest od jedzenia czekolady. Dawania muffinom czarnego serca, wrzucenia kolejnej pokruszonej czarnej tabliczki do ciasta. I jeszcze kolejnej do kakao. I po jesiennym stresie ani śladu!

Oprócz serca, do wypieku ok. 20 muffinów niezbędne były:

• mąka pszenna razowa - 1 kubek
• mąka pszenna pełnoziarnista - 1 kubek
• mąka owsiana - 1/2 kubka
• proszek do pieczenia - 2 łyżeczki
• soda oczyszczona - 1 łyżeczka
• ciemne gorzkie kakao - 3/4 kubka
• cukier trzcinowy - 1/3 kubka
• czarna gorzka czekolada - 2 tabliczki
• mleko roślinne - 3/4 kubka
• olej - 1/3 kubka (lub nieco więcej, jeśli ciasto jest zbyt suche i nie chce się wymieszać)

Ku woli ścisłości, mój kubek ma pojemność ok 200-250ml, ale liczą się jak zwykle tylko proporcje. Oraz czekolada. I czekolada.

Suche składniki mieszamy w jednej misce. W drugiej mieszamy olej i mleko, które to przelewamy do miski z suchymi. Po wymieszaniu, do masy dodajemy rozdrobnioną jedną tabliczkę czekolady.

Drugą dzielimy tylko na kostki lub mniejsze kawałki i traktujemy jako nadzienie przy wypełnianiu papilotek ciastem.

Pieczemy ok. 20-25min. w piekarniku nagrzanym do 200C.

Jemy do ostatniego okrucha!

 

The sweetest muffins I've ever had, on sweetest Saturday morning since couple of months (!) with sweetest girls and obviously the best sound for that, which actually came to my mind today... when lovely eating weekend continues.

That is kind of chocolate manifesto. Eat dark chocolate, there's no greater sweetness. Give yo muffins black heart, add another black bar to the dough. Bake with love!

What may also be useful is...:

• cup of whole wheat flour
• cup of wholemeal wheat flour
• 1/2 cup of oat flour
• 2 teaspoons of baking powder
• 1 teaspoon of baking soda
• 3/4 cup of dark cocoa
• 1/3 cup of brown sugar
• 2 bars of dark chocolate
• 3/4 cup of vegan milk
• 1/3 cup of neutral taste oil (or more may dough be not smooth enough)

To be more precise: my cup is ca. 200-250ml. But what I really care about are proportions... as always. And chocolate. As well as chocolate.

So... dry goes with dry, wet goes together with wet. Then wet needs to be pour into dry and gently but carefully mixed together, with one bar of dark chocolate, crushed.

Another bar, in small pieces will be that black heart of each and everyone of those sweet muffins.

Bake them for around 20-25 minutes in 200C hot hot hot oven.

Eat, sleep, repeat!


 

mamałyga nie ostryga

It's official!

Z minionym tygodniem, czyli już ponad rok od momentu rozpoczęcia weganizowania, niecały rok od rozpoczęcia blogowania i miesiąc po przekroczeniu magicznych 30% mocy... WATCH YO PLATE z dumą dołącza do programu Weganizm. Spróbujesz? promującego polskojęzyczne wegańskie blogi kulinarne. Z dumą, bo mój weganizm ma wiele wymiarów i zaczął się z pobudek zgoła egoistycznych. Z dnia na dzień nabiera jednak mocy, I hardly even know that, but I like what I know!

Oficjalnie mogę zapowiedzieć rychłą opcję dwujęzyczną, dla głodnych na oczyźnie lub w innej ojczyźnie. TALK TO YOU SOON!

A w ramach dobrego moodu i ostatniej zajawki na kokosa super fuzja polsko - rumuńsko - włoska.
Kapusta głowa pusta. Kokosowa rozpusta. Ale żadne tam koko dżambo!

Nic innego jak:
- poszatkowana mała główka młodej kapusty
- ugotowana do miękkości z dwiema dużymi marchewkami pokrojonymi w talarki
- dosolona i dopieprzona, świeżo z młynka
- podana z polentą (kaszką kukurydzianą) ugotowaną na wodzie w proporcji ok. 3:1
- polana schłodzonym mleczkiem kokosowym

Słodko słona absolutna fantastyczność!

 

kremowy kokosowy chłodnik z buraka

Właściwie kokosowo czosnkowy. Bo kocham buraki, mleczko kokosowe i czosnek.

Myślę, że posypany świeżą kolendrą też miałby swój urok. Letnie curry w wersji nadwiślańskiej.

To połączenie pojawiło się jednak mimo wszystko trochę przypadkowo - z opcji gotowania bez wychodzenia do sklepu, chłodzącego, pożywnego, nieabsorbującego - jak by nie było - obiadu.

Ugotowałam więc w skórkach 4 średniej wielkości buraki. Obrane i schłodzone zmiksowałam, dolewając trochę wody. Ilość zależy od gęstości kremu, jaką chcemy uzyskać. Chociaż nawet puree byłoby całkiem niezłe!

Po zmiksowaniu delikwentów zmieliłam trochę soli, pieprzu, wcisnęłam ząbek czosnku, zmiksowałam ponownie... i zjadłam. Z sporą łyżką mocno schłodzonego (i tym samym gęstego) mleka kokosowego. Yummy.

Przepis bierze udział w akcji:
 

muffiny z cukinią

Chyba zostanę samozwańczą królową słonych muffinów.
Nieważne, że jest upał i że piekarnik i kto w ogóle myśli o gotowaniu. Nieważne.

Po wersji z oKurkami! był czas na kolejne sezonowe - z żółtą cukinią. Składniki suche i mokre właściwie identyczne jak w kurkach, z małym wyjątkiem - tym razem mąka była tylko pszenna razowa + owsiana.
Bez dodatku jasnej pszennej.

A na dodatek była:

• mała żółta cukinia pokrojona w drobną kostkę
• podsmażona z 3 ząbkami czosnku
• po podsmażeniu wymieszana z pęczkiem posiekanej natki pietruszki

40min i fru!

frijoles refritos, kala-mayo i tortilla, bejbe!

Może nie tak ultra szybkie, na jakie wygląda i super dietetyczne, jakim się wydaje, ale dobre!

Patent na frijoles refritos, czyli smażoną fasolę od dawna mają Meksykanie. Czarne złoto przerabiają w aromatyczną, czosnkową pastę i zwykle jedzą na ciepło. Dla mnie idealna jest raczej schłodzona, ale prawo wyboru jest podstawowym dobrem człowieka.

W każdym razie:

• fasolę warto namoczyć - co najmniej na kilka godzin, najlepiej rzez noc
• wybór koloru można zrzucić na ruletkę, czarna czy czerwona - jest pyszna
• gotowanie chwilę potrwa, myślę że ok. 2h, ale już po godzinie warto kontrolować ilość wody i miękkość w garnku
• po ugotowaniu - fasolę miksujemy, ugniatamy, blendujemy - na w miarę gładką masę
• zmiksowaną smażymy (!) na oliwie, dość dużej ilości oliwy, na której to z kolei wcześniej podsmażamy posiekany czosnek (2-3 ząbki/szklankę ugotowanej fasoli) i cebulę (1 na szklankę)
• doprawiamy świeżo mieloną solą i pieprzem
• et voila - jemy lub czekamy aż wystygnie

A jemy na tortilli, z dowolnymi świeżymi warzywami. Albo z ryżem i warzywami. Albo łychą bez niczego - dla fanów jednego smaku w jednej chwili. Idealna - posypana świeżą kolendrą lub natką pietruszki.

A jeśli w tortilli z majonezowym sosem z kalafiora, który opatentowałam zupełnie przypadkiem. Właściwie nie cierpię nazywania wegańskiego/wegeteriańskiego jedzenia w sposób sugerujący bycie zamiennikiem. Bo jeśli zamiennik, to pewnie nieudany. Sojowy schabowy brzmi co najmniej niesmacznie, że o tofucznicy lub innych tofurnikach nie wspomnę. 

Sos ten jednak jest swego rodzaju wyjątkiem - i obiektywnie smakuje lepiej od majonezu :)

Kilka ugotowanych różyczek kalafiora miksujemy na idealnie puszystą masę z łyżką oliwy i łyżką musztardy francuskiej + odrobiną soli. Sos idealny do kanapek, sałatek, idealny jako dip.

All I need.

zacusca

Tak w Rumunii robi się good slow vegan food. Nawet nie trzeba specjalnie zwalniać tempa, pieczenie bakłażana absolutnie to wymusza.

Zacusca [zakuskę] można przygotować na wiele sposobów, choć prawdopodobnie smak pozostaje niezmiennie dobry przy każdym z nich.

Można ją też traktować wielorako: jako pastę do chleba, jako dressing do kanapek, sos do makaronu czy nawet sałaty. Granice wyznacza the great grey matter, jak zawsze.

Zaczynamy od obrabowania straganu z warzywami. Kupujemy małe bakłażany, trochę cebuli, papryki i dojrzałych pomidorów. Wszystkego po 2. Klaszczemy na dwa.

Oberżynę, sztuk dwie, pieczemy w całości (ponakłuwaną widelcem) lub przekrojoną wzdłuż na pół i posmarowaną oliwą, aby się nie wysuszyła. Pieczemy do miękkości, cóż mam zrobć, że na zegarek patrzę raczej rzadko.

Paprykę i dwie cebule kroimy w drobną kostkę, podsmażamy na oliwie. A razem z nią dwie średnie, starte na tarce o grubych oczkach, marchewki i dwa pomidory bez skórki (ewentualnie koncentrat pomidorowy).

Z upieczonych bakłażanów oddzielamy miąższ od skórki (najwygodniej łyżką). Delikatnie miksujemy go blenderem, dodając rozmiękczoną i posoloną zawartość patelni.

Mieszamy, a jeśli trzeba - doprawiamy. Raz dwa.

słone kurkowe muffiny

Wszystkich opcji na kurki, które pojawiły się w mojej głowie podczas ostatniej dalszej podróży zapewne nie zmaterializuję przez najbliższy tydzień, ALE. Ale pierwszy już zjedzony.

A ja?  I am thinking of a master plan!

Te idealne na śniadanie chiechexy powstają równie szybko jak znikają. 

Potrzeba nam tylko:

• 40min wolnego czasu
• piekarnika nagrzewającego sie do temperatury 200C
• kubka o pojemności ok. 200ml oraz:

• 2 posiekanych cebul
• ok. 200g świeżych kurek, umytych i pokrojonych na mniejsze kawałki

• posiekanego pęczka szczypioru
• 1 kubka roślinnego mleka (tu - owsianego)

• 4 łyżek oleju + 1 dodatkowej do podsmażenia kurek

• 1 1/4 kubka mąki pszennej
• 1/2 kubka płatków owsianych (zmielonych blenderem na mąkę)
• 1/4 kubka mąki razowej lub pszennej wieloziarnistej
• 2 łyżeczek proszku do pieczenia
• 1 łyżeczki soli
• 1/2 lub 1 łyżeczki pieprzu - to ściśle zależne od upodobań

Zaczynamy od patelni i podsmażenia na niej na łyżce oleju cebuli z kurkami.

Następnie w jednej misce mieszamy wszystkie suche składniki, czyli mąki, przyprawy, proszek do pieczenia.

W drugiej - skladniki mokre, tj. mleko, olej i posiekany szczypiorek. Mieszamy zawartość każdej z nich indywidualnie. 

Dopiero potem mokre składniki przelewamy do suchych i naprawdę niedbale mieszamy. Ciasto może pozostać grudkowate, staranność nie ma tu żadnego znaczenia. 

Zbliżając się do finału, próbując czy może takie też jest dobre - surowe ciacho nakładamy do foremek z papilotami, wypełniając do 2/3, a może nawet 4/5 wysokości. 

I choć przy tej temperaturze wydaje się to być niemożliwe, nagrzewamy piekarnik do 200C i pieczemy muffiny przez ok. 20-25min. 

Przewidywana ilość: 9. 

Smak: niewiarygodny.

Przepis powstał w efekcie innspiracji innym, pochodzącym z książki która otwiera niedowiarkom:

oliwkowy słony muffin

Chociaż może raczej powinnam zatytułować ten post:

'Ladies and Gentleman, her Majesty Bran(d) new Muffin is here! Standing Ovation, please!'

Zdziałany w szczycie niedzielnego lenistwa. Zmieszany z zawartości dwóch misek, suchej i mokrej.

W suchej była:

• szklanka mąki (pół na pół - pszenna biała i pszenna wieloziarnista)
• łyżeczka proszku do pieczenia
• łyżeczka soli

Mokra do suchej wlana z:

• 200ml wegańskiej śmietanki ryżowej 
• 1/3 szklanki oleju
• zmiksowanym słoikiem oliwek, ząbkiem czosnku i 2 łyżkami kaparów

Po wlaniu mokrej zawartości do suchych składników mieszamy - widelcem, łyżką, ręką, whateva.

I to właściwie koniec. W międzyczasie nagrzewamy piekarnik do temperatury 175C. Foremki do muffinów wykładamy papilotkami, wypełniamy masą do ok 2/3 wysokości i pieczemy przez ok. 25-30min.

Nie wyrosną spektakularne bomby, ale raczej bułeczki do wciągnięcia na pierwsze, drugie lub ósme śniadanie. Ewnetualnie dwunasty podwieczorek. Takich doznań Wam życzę :)

pasta nie omasta i nie basta

Dobre na lato, dobre na piknik, na śniadanie jak i subtelny pstryczek w nos dla tych, którzy nadal nie dowierzają, że zdarza nam się jeść coś więcej niż trawę. Przygotowane na specjalną okazję w towarzystwie kuchennych superheroes dały niezły popis!

W podziękowaniu za wszystkie usłyszane wczoraj ciepłe słowa i pomruki zachwytu... kilka skróconych przepisów. Powszechnie wiadomo, że miarka jest mi raczej obcym przedmiotem, bezwzględnie za to ufam kubkom smakowym, nie tylko swoim, bynajmniej.

Count Yo Blessings. A teraz policz do siedmiu, ale od prawej do lewej strony:

1. Soczewicowa - a właściwie kolejny niezły pasztet z czerwoną papryką i cebulą

A cebula też czerwona, bo czasami lubimy monchromy w kuchni. Cebul właściwie było kilka, a konkretnie połączyły się:

• paczka (prawdopodobnie 400g.) ugotowanej czerwonej soczewicy; to mniej więcej tyle samo co 1,5 szklanki suchej
• 3 małe czerwone cebule 
• 3 zęby czosnku
• 1 czerwona papryka

Soczewicę gotujemy w małej ilości wody, stale jej dolewając. Celem jest rozgotwanie lentylek  i odparowanie wody,  a w efekcie uzyskanie masy, której nie trzeba potem blendować. Trzeba więc stać przy garze i czasem trochę zamieszać w towarzystwie, bo to lubi przypały z garnkiem. Udaremniamy je więc skutecznie. Dosypujemy tylko trochę soli, lepiej nie w oko, a już na pewno nie w nasze.

Na drugej fajerce podsmażamy drobno pokrojoną cebulę i paprykę ze zmiażdżonym czosnkiem. 

Mieszamy z soczewicą, a potem:

a) zamykamy w słoiku i jemy, bo nie możemy już dłużej czekać

b) poświęcamy cenny czas i uszlachetniamy smak piekąc pasztet w foremce - przez jeszcze ok 30min. w temperaturze 200C

2. Słonecznikowa z kaparami, ale niezbyt kapryśna

• ok. 1 szklanka namoczonych przez noc nasion słonecznika (nadmiar wody odsączamy)
• 2-3 łyżeczki kaparów
• świeżo mielona gruboziarnista sól morska
• świeżo mielony pieprz
• luv

Blendujemy na gładką masę lub zostawiamy część nasion w całości. Podczas blendowania dolewamy trochę wody, w innym wypadku posypią się wiórki lub trociny. Oliwa jest raczej zbędna, chyba że ktoś ma ochotę na super ciężki ciężar na chlebie.

A kapary? Kapary można dodać później. Całe dają potem bardziej wyrazisty, ale miejscowy smaczek. 

Ale tak naprawdę ta pasta jest genialna nawet bez dodatków w delikatnej wersji dla sofciarzy. 

3 i 7 (pożarte przez lwa). Hummusowe LOVE w wersji classic i curry

Uwielbienie dla wschodniej arabskiej pyszności ciągle nie ustaje. Kiedyś już o tym było, ale bedzie jeszcze o wersji classic. Najważniejsze są chęci, bo czasu trzeba trochę więcej niż na szybkie frytki na mieście.

• upolowaną ciecierzycę moczymy przez dobrych kilka godzin, może być nawet cała noc
• odsączamy z wody, zalewamy świeżą i gotujemy do miękkości; może to zająć od godziny do dwóch, w zależności od stopnia namoczenia ziaren
• miękką blendujemy na gładką masę, dodając w odpowiednich proporcjach:
• czosnek (1 ząbek na szklankę ugotowanej ciecierzycy)
• kmin rzymski  (ok. łyżeczka na szklankę)
• zmielony sezam, pastę tahini lub olej sezamowy (ok. łyżeczka na szklankę)
• oliwę z oliwek (1-2 łyżki na szklankę)
• sól - niezbyt wiele, hummus musi obezwładniać delikatnością

Ot co.

4. Słonecznikowa z suszonymi pomidorami

• ok. 1 szklanka namoczonych przez noc nasion słonecznika (nadmiar wody odsączamy)
• 1/3 słoika zmiksowanych suszonych pomidorów
• świeżo mielona gruboziarnista sól morska
• świeżo mielony pieprz
• another piece of heart 
• another piece of czosnek dla fanów

5. Oliwkowa z kaparami, może być też peściakiem aka pesto

To po prostu zblendowane nie na piankę, ale na drobne kawałeczki czarne oliwki i kapary. Z odrobiną oliwy i czosnkiem do smaku. As simple as easy.

6. Pomidorowa - która również redysponuje do tytułu peściaka debeściaka

Simple as easy vol. 2. Suszone pomidory zmiksowane z czosnkiem. Moja wielka miłość.

A teraz count yo blessings. Jeszcze raz. I jeszcze raz. 

do re mi FA so la - szparagowa z suszonymi pomidorami

Może być na pyrach - jak ktoś kocha. Równie dobra na kaszy gryczanej, którą z rozsądku od czasu do czasu zdarza mi się jadać. Może działać też niezależnie. Jest pyszna!

Żółta, zielona lub wymieszana - najpierw ugotowana na chrupko. Potem podsmażona ze zmiażdżonym ząbkiem czosnku lub dwoma (średnio 1 na dwie garści fasolki) i pokrojonymi w paski suszonymi pomidorami (1/3 słoika na dwie garści, jeśli są w oleju). Et voila!

Aż chciałoby się zatrzymać ją w sezonie na dłużej!


Przepis bierze udział w akcji:

truskawa zabawa

Teraz Polska. Dobre, bo polskie. Co z tą Polską?
Sama nie wiem. Ale kocham sezon na truskawki, czereśnie, arbuzy i porzeczki.
A polskie truskawki wymieszałam tu z tzw. złotem Inków - amarantusem preparowanym.

To było dobrych kilka dni temu. I to było dobre!

I to też jest - kawał porządnej polskiej Muzyki.

ziemniaki zamiast bomb

Miało być rodzimie, z pola i w sezonie, a tymczasem patrzę na to zdjęcie i znowu myślę o Chinach.
Może to siła autosugestii i widzę to, co chcę widzieć, a może to przez te wczorajsze ogórki...

W każdym razie chodzi o to, że każde zielone jest dobre. I cały najdzikszy i bardziej cywilizowany wschód o tym wie, doprowadzając do stanu spożycia prawdopodobnie każdą roślinę, jaka rośnie w zasięgu. Nie wiem co tam jadałam, ale dopóki smakowało, dochodzenie nie miało żadnego sensu. Zwłaszcza po przygodzie z dochodzeniem w jednym z nocnych street foodów - ale to inna historia.

Chodzi raczej o to, że życie jest proste. Wystarczą ziemniaki, młode, ale upieczone i posypane gruboziarnistą solą morską. Oprócz tego zielsko - młody szpinak krótko podsmażony na łyżce oliwy z dwoma ząbkami czosnku, na koniec posypany sezamem.

I jeszcze jedno wspomnienie - tę akurat kapustę można na szczęście dość łatwo znaleźć w stołecznych orientalnych jadłodajniach (i nie, nie mam tu na myśli kuchni chińsko-polskiej).

SH, 2012

 

ogórki

Szczyt sezonu ogórkowego co prawda dopiero przed nami, ale warto się przygotować i obłowić w przepisy na wegańskie mizerie przed kulminacją - tak myślę. Dziś dwa wydania z tzw. zagranicy. Użyłam szklarniowych, chociaż gruntowe będą równie dobre.

Jeden prostszy niż barszcz, podpatrzony na Węgrzech, choć zapewne obecny też w niejednym domu polskim. 

Drugi, też od barszczu prostszy, ale aż zza Uralu - moje ukochane ogórki po chińsku.

Te pierwsze - niedbale pokrojone na hebelku lub ręcznie w cienkie, nieregularne talarki wystarczy najpierw wymieszać z:

• cukrem (brązowym lub białym), 
• solą morską 
• pieprzem. 

Ilość zależy przede wszystkim od ilości ogórków i od gustu, generalnie chodzi o to, by sól vs. cukier grały fair 1:1 - żeby słodko słony smak był intensywnie odczuwalny i wycisnął z plasterków (prawie) wszystkie soki. Marynujemy je potem przez godzinę lub dwie w lodówce - aż zmiękną zupełnie i dadzą się pożreć.

Drugie kroimy wzdłuż, na spore kawałki, koniecznie ze skórą. Marynujemy je w sosie o składzie:

• łyżeczka oliwy chilli (lub świeże posiekane chilli - ilość zależna od stopnia uwielbienia ognia w gębie)
• sos sojowy - 2-3 łyżki
• olej sezamowy - 1 łyżeczka
• ząbek czosnku
• szczypta cukru do smaku
• sezam do posypania na finiszu

Im też wystarczy godzina lub dwie. Po prostu najlepiej smakują mocno schłodzone. Im akurat miękkość nie zanadto służy.

śniadaniówka

Time to go or time to come back?

Trochę mnie tu nie było. I jakoś zawsze było bez wynurzeń - dlaczego tak, a nie inaczej. Talerz, lista i smacznego. I właściwie mogłoby tak zostać.

Setki zjedzonych w międzyczasie śledzi nie pójdą w zapomnienie, bo smak ich był, doprawdy, boski. Kilogramy zielonego sera i innych wędzonych pyszności również. Lubię te smaki. Jednak to weganizm daje mi kopa i kopę energii, fantazję w kuchni i poza nią, lekkość w brzuchu i lekkość umysłu.
Głęboko wierzę też, że to najzdrowsza z możliwych diet.

Dlatego dziś po raz wtóry mówię: dzień dobry i smacznego!

A na śniadanie zjadam pesto pietruszkowo - słonecznikowe z deserem, który mógłby samym śniadaniem zostać. Smoothie truskawkowo-jabłkowo-ananasowe zaspokoilo drugą część wilczego po-biegowego głodu.

Na peściaka przypadł pęczek pietruszki, garść słonecznika uprażonego na małym chluście oliwy, trochę grubo mielonej soli morskiej + 3min blendowania, nie na pastę bynajmniej!

Smooth criminal to z kolei ok. pół kilograma truskawek (najlepiej zimnych w ciepły dzień), kawałek świeżego ananasa + jabłko. I smak na lato. Aż wyjdzie słońce, jeśli akurat go nie ma.

dla głodnych

Dla ciągle głodnych wiosny, słońca,  długich dni i ciepłych nocy, ciepłego wiatru i letniej burzy. Odkurzonych rowerów. Pachnącej ziemi. Przeciwsłonecznych okularów. Dajcie więcej.

Cześć trampki i bluzy. Żegnajcie rajtuzy. Do widzenia swetry, płaszcze i kożuchy. Nie będzie płaczu nawet jeśli miałybyście odejść bezpowrotnie (o czym oczywiście potajemnie marzę).

W powietrzu jest miłość, mimo siłowych prób z przesileniem. Jest moc. Keep on lovin' dat.

A w kuchni dużo jedzenia! Powoli, ale konsekwentnie nadchodzi zieloność - nie tylko w kolorze, ale i w przesłaniu.

Jest jaglanka z awokado i suszonymi pomidorami. I w ogóle nie zielona, deserowa, pomarańczowo - daktylowa.

Są kanapki z pesto Oli i z młodym szpinakiem.

I pyszna rukola z kiełkami i jabłkiem.

Wszystko na swoim miejscu. I po kolei, w rządku, w żołądku i w porządku.

Zaczynamy od jaglanki, sposób ugotowania był standardowy, ale dodatki w postaci pokrojonego w sporą kostkę awokado i kilku (również pokrojonych) suszonych pomidorów robią robotę. Smak jest kremowy, delikatny, jednak z wyraźną zadrą soli z pomidorów i świeżo mielonego pieprzu, którym należy zwieńczyć dzieło.

Wersja deserowo popisowa była ze świeżymi pomarańczami, daktylami i odrobiną miodu. Również delikatna, ale rzecz jasna w innym wymiarze. Prze-słodka.

Kanapkowe pesto O-love z rukoli i migdałów może być również pesto pastowym, makaronowym :)
Pół dużej paki rukoli miksujemy z odrobiną oliwy i prażonymi na patelni ok. 10 migdałami.
Prościej być nie może. Od niedawna rozważam nawet wprowadzenie zasady 1+1 na stałe. Dwa składniki to pewnik głębi smaku. W imię zasady: life is simple. Z solą i pieprzemmmm.

Młody szpinak poszedł natomiast w parze z wędzonym tofu, na prześcieradle z musztardy francuskiej, z dodatkiem białej cebuli i pomidora. Taka tam kanapka.

A na końcu rukolowa królowa! Z słodkim sosem balsamico, smażonymi z solą morską kiełkami i jabłkiem. Oraz słodkim głosem tego typa. 

Ciągle jestem głodna!